ตอน หลับลึก
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สร้างความหวาดเสียวให้เฮียและหมู่คณะเป็นอันมาก เรื่องเริ่มขึ้น ณ บ่ายวันหนึ่งประมาณ 3 โมงเย็น ซึ่งแขกก็กำลังทะยอย Check Out ตอนนั้นมีแขกห้องหนึ่งที่เราตาม Due Out กันมาตั้งแต่ เที่ยงครึ่ง บ่ายโมง บ่ายสอง สามโมง จนถึงล่าสุดที่เฮียตัดสินใจแล้วว่าต้องขึ้นไปเช็คซึ่งตอนนั้นความน่าจะเป็นจากการวิเคราะห์สถานการณ์มีอยู่สองอย่างคือ "แขก Sleep Out" คือออกไปพักที่อื่นแต่ลืมแจ้งโรงแรมไว้หรือเปล่า หรือ "Walk Away" หนีบิลค่าใช้จ่ายไปแล้ว ทีนี้เฮียก็ไปเช็ค Report กับแม่บ้านอีกครั้งเพราะ Report ของ F/O ไม่มีรายชื่อห้องนี้ในการ S/O ทีนี้ก็เหลือความน่าจะเป็นเดียวคือ Walk Away แต่ใจตอนนั้นมีอีกตัวเลือกหนึ่งคือคิดว่าแขกจะตีมึน LCO แบบไม่แจ้งหรือเปล่าแต่ก็ไม่น่าจะใช่
ตอนนั้นการตามแขก Due Out เฮียก็ทำตามมาตรฐานการปฏิบัติงานเรียบร้อยคือโทรขึ้นไปก่อนแขกก็ไม่รับ และก็พยายามติดต่อเบอร์มือถือที่ให้จากการลงทะเบียนไว้ (อันนี้ก็เป็นอีกข้อดีของการให้เบอร์ใน Reg. Card ตอนลงทะเบียน) แต่แขกก็ไม่รับ สุดท้ายเฮียก็ตัดสินใจติดต่อ รปภ. พร้อมแม่บ้านอีกคนขึ้นไปด้วยกันเป็นพยาน การที่แขกจะ Walk Away มันเป็นอะไรที่เฮียไม่ได้กลัวเท่าไหร่แต่สิ่งที่กลัวที่สุดตอนนั้นคือ "Death Case" หรือแขกเสียขีวิตในโรงแรมซึ่งอันนี้จะเรื่องใหญ่มาก ตอนนั้นเฮียขึ้นลิฟท์ไปก็ลุ้นไปนะว่าจะเจอกับอะไร
ไปถึงก็ตามสเตปนะ เคาะก่อนหนึ่งครั้ง แขกไม่เปิด,,, เคาะอีกครั้งที่สอง แขกก็ไม่เปิด,,,, เคาะครั้งที่สาม แขกก็ยังไม่เปิดอีก.... ตอนนี้ใจเริ่มระแวงและว่าแขกเป็นอะไรหรือเปล่าวะ และด้วยมาตรฐานความปลอดภัยถ้าเราติดต่อแขกไม่ได้โดยที่เราไม่เห็นและรู้ว่าแขกไปไหน เราจะทำการเปิดห้องเข้าไปเลยเพราะแขกอาจเจ็บป่วยหรือเป็นอะไรก็ตามที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้อยู่ก็ได้ (แต่กรณีนี้ต้องตัดสินใจดีๆ นะเพราะบางครั้งแขกอาจกำลังปฏิบัติภารกิจอะไรอยู่ก็ได้ เกิดเปิดเข้าไปนี่ โป๊ะเชะเลยติดเรทกันอีก)
ก่อนเปิดห้องอีกอย่างที่ลุ้นคือ "แขกจะติด Double Lock ไว้ไหม?" เพราะถ้าแบบนั้นก็ต้องหาทางเปิดเข้าไปอีกเกิดแขกต้องการความช่วยเหลือเคสนี้ดีหน่อยที่แขกไม่ได้ติด Double Lock เฮียเปิดเข้าไปก็พบกับภาพที่น่ากังวลนิดนึงคือแขกนอนหลับอยู่บนเตียง ใจตอนนี้เริ่มเสียและมองหน้ากันสามคนที่ขึ้นไป เฮียก็พยายามเรียกแต่แขกก็ไม่ตื่นก็เลยตัดสินใจว่ายังไงก็ต้องปลุกเพราะเลยเวลามานานแล้วอีกอย่างก็กลัวว่าแขกจะเป็นอะไร เฮียก็ค่อยเอามือแตะที่แขนแขกแล้วเรียกชื่อ เรียกอยู่สักพักแขกก็เริ่มลืมมาขึ้นมาแบบงัวเงียๆ เฮียก็เลยรีบแจ้งไปว่า "ขอโทษนะครับพอดีทางโรงแรมเห็นว่าคุณผู้ชายมีกำหนด Check Out วันนี้ แต่ยังไม่เห็นลงไปติดต่อเราเลยกังวลว่าคุณผู้ชายเป็นอะไรหรือต้องการความช่วยเหลืออะไรหรือเปล่าเลยขึ้นมาดูครับและต้องขออภัยด้วยนะครับที่เปิดเข้ามาในห้อง"
แขกก็มึนๆ แล้วก็ขอโทษเฮียมาที่หลับเพลินไปหน่อยเพราะกินยานอนหลับไปแล้วก็ขอเวลา 10 นาทีอาบน้ำแต่งตัวก่อน Check Out สรุปว่าเคสนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดีแบบใจหายใจคว่ำกันเลยทีเดียว
