การประสานงวงในโรงแรม หาดาว

สวัสดีครับ วันนี้เจ้าของบล๊อกขอลดดีกรีความกวนตีนลงสักนิดน๊ะครับ วันนี้จะมาเล่านิทานเกี่ยวกับวิธีการประสานงานในโรงแรม หาดาวและการวางตัวครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อผมได้เข้าทำงานในโรงแรมหาดาวแห่งหนึ่ง แต่ไม่ขอเอ่ยชื่อน๊ะครับเดี๋ยวโดนฟ้อง ยังไม่อยากไปตรวจดีเอ็นเอตอนนี้ ในขณะที่ผมกำลังทำงานอยู่หน้าฟร้อนท์ตามปกติของผมอยู่นั้น ปรากฏเสียงของชะนีนางหนึ่งในแผนกแม่บ้านทางวิทยุสื่อสารอย่างดังถึงดังมากครับ ไม่รู้ว่ามึงจะดังแก้บนไปถึงไหน "ฟร้อนท์ วอ 2 ค่ะ ฟร้อนท์" (ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้อง วอ 2? วอ 3 วอ 4 วอ 5 ก็มี เออ แปลก) ช่วยเช็คห้อง ... ด้วยค่ะ ในรีพอร์ทเป็นห้องว่างแต่มีของมีแขกน๊ะค่ะ" งานงอกแล้วครับในรายงานบอกห้องว่างแล้วเสือกมีของมีแขกเนี่ยน๊ะ ใครแม่งแอบไปนอนวะเนี่ย นึกในใจซวยแล้วกรูเพิ่งเริ่มงานที่ใหม่ได้ 2 วัน งานเข้าแต่เช้าเลย แต่ด้วยความเป็นมืออาชีพครับ ผมจึงขึ้นลิฟท์ไปดูซึ่งตอนนั้นผมเพิ่งมาเริ่มงานที่นี่ใหม่ ๆ ฉะนั้นเสื้อผ้าและชุดฟอร์มผมมันก็ยังไม่มี ที่ผมใส่ก็คือเสื้อเชิ๊ตกางเกงสแลคขาวดำ ประมาณไว้ทุกข์ให้ตัวเองไปในตัวเท่านั้น สักพักผมก้อเดินขึ้นลิฟท์ไปยังห้องที่เธอแจ้งมา พอโผล่หน้าเข้าไปเท่านั้นแหละครับ ปรากฏสายตาคู่หนึ่งมองผมเหมือนผมไปทำอะไรผิดมาอย่างแรงงงง ผมชะงักนิดนึง ใจก็นึกว่านี่กรูทำผิดข้อหาฆ่าแล้วไม่ข่มขืนเหรอวะหรือกูไปตีหัวลูกสาวคุณยายมัน ทำไมมันมองอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อกูเลยวะ หลังจากนั้นผมก็เดินเข้าไปในห้องเช็คความเรียบร้อย สภาพห้องหลังจากการสันนิษฐานโดยสถาบันวิจัย คิงคองเลจ พบว่ามีคนมาพักอาศัยในห้องนี้จริง ๆ แต่ในรายงานของแผนกต้อนรับนั้นระบุว่าเป็นห้องว่าง เอาละครับทีนี้ผมเลยหันไปถามเธอ (ดี ๆ ย้ำครับว่าถามดี ๆ) ว่าพี่ครับในรายงานเค้าบอกว่าห้องว่างนี่ครับตอนที่แม่บ้านมา terndown (การเปิดเตียงเพื่อให้แขกนอนได้ง่ายขึ้น ก็ไม่รู้ว่าจะนอนแล้วเนี่ยมึงยังจะเสือกเรื่องมากอีกทำไม) เจอแขกมั้ยครับ จบประโยคปุ๊บ มันแหกปากปั๊บ "โอ๊ย พี่ไม่รู้หรอกค่ะ (ใครเป็นน้องมึง กูลูกคนโต) เค้าแจ้งมาก็ขึ้นมาดูเนี่ย เท่านั้นไม่พอเธอยังเดินเอามือไปจิ้มเตียง "เนี่ย ๆ ๆ เตียงยับอยู่เนี่ยเห็นมั้ย มันจะไม่มีคนได้ยังไง" ปรี๊ดเลยครับ ผม เดือดมากกกกกก ครับ แต่ต้องอดทนไว้เพราะเราเด็กใหม่ถึงตำแหน่งผมจะสูงกว่ามันเราก็ต้องอดทน "ไม่เป็นไรครับพี่เดี๋ยวผมเช็คให้อีกทีน๊ะครับ" จบประโยคผมก็เดินออกมา ในขณะลงลิฟท์มานั้นคิดในหัวตลอด "กูจะแก้แค้นมันยังไงดีวะเนี่ย ขับเครื่องบินชนแม่งเลยดีมั้ยหรือยิงด้วยเอ็ม 79 ดี" โมโห ครับ โมโห มาก หลังจากนั้นผมก็ไปรายงานหัวหน้าผมพอเราเสร็จเรื่องหัวหน้าผมก็พาผมไปแนะนำกับแผนกอื่นว่าผมเนี่ยเป็นพนักงานในตำแหน่ง ผู้ช่วยผู้จัดการ (ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องช่วยผู้จัดการทำเองไม่ได้หรือไงก็ไม่รู้) พอมาถึง office ของแม่บ้าน เจอมันครับกำลังนั่งเขียนรายงานอย่างเมามันหน้าตาเอาจริงเอาจังมากเหมือนอย่างกับลุ้นหวยใต้ดินอยู่เลย แอบคิดนึดนึง "นี่มึงกำลังติวคณิตพิชิตเอนทรานส์อยู่ป่ะเนี่ย" หัวหน้าผมก็เปิดประตูไปแล้วก็แนะนำ "สวัสดีค่ะนี่คุณ...น๊ะคะจะมาเป็น ผู้ช่วยผู้จัดการแผนกต้อนรับคนใหม่ค่ะ" สิ้นเสียงมันเงยหน้าขึ้นมาเจอหน้าผม มันตกใจมากครับตกใจยิ่งกว่าถูกล้มประมูล 3จี อีก แต่เหมือนมันเรียนการแสดงมาครับมันยังตีเนียนไปได้อีกครับ "สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับน๊ะคะ" หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสมากเหมือนตอนได้ตำแหน่งขวัญใจช่างภาพเลย เท่านั้นยังไม่พอครับตอนกินข้าวในห้องอาหาร ยังเดินมาทักผมตักน้ำให้ผมด้วย เออ เอากะมึงดิ เมื่อกี้มึงยังด่ายังตะคอกกูอยู่เลย ทีงี้เสือกมาตักน้ำให้กู นี่มึงแอบใส่ยาพิษให้กูป่ะเนี่ย เอาซิครับคนเราหัวโขนนี่มันช่วยได้น๊ะเนี่ย น้อง ๆ คนไหนอยากมีตำแหน่งความก้าวหน้าทำตามที่พี่บอกด้านล่างน๊ะครับ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้าอยากทำงานอยู่โรงแรมหาดาวแล้วเจริญก้าวหน้า น้อง ๆ ต้องมีคุณสมบัติดังนี้ " ฆ่าน้อง ฟ้องนาย ขายเพื่อน.. เอาดีเข้าตัว เอาชั่วให้คนอื่น.. เช้าสาย บ่ายหลับ กลับเร็ว..แค่นี้ก็แจ่มมมมมแล้ว

ความเสียหายกับบัตรมีปีก

วันนี้เช้ามาก็เจอเคสเลยครับ อินเดียครับท่าน คราวนี้มาแบบครอบครัวครับ แขกลงมาแจ้ง Check out ผมก็เตรียมบิลไว้เช็คค่าใช้จ่าย สักพักเสียง วิทยุสื่อสารก็ดังขึ้น “Front ค่ะ ช่วยชาร์จค่ากาน้ำให้ด้วยค่ะ” สอบถามได้ความว่า พวกคุณเธอทั้งหลายนำเครื่องเทศชนิดหนึ่งไปต้ม ย้ำครับว่า เอาลงไปต้มในกาน้ำร้อนครับ ทีนี้มันก้เป็นรอยไหม้ซิครับพี่น้องครับ หลังจากที่ผมพยายามอธิบายโดยการชักแม่น้ำทั้งห้า ท้องฟ้าทั้งหก นรกทั้งเจ็ดมาอธิบายให้มันฟังประมาณว่า ไม่ได้น๊ะจ๋ะนายจ๋า อีนี่ต้องขอชาร์จค่ากาน้ำร้อนฉาน 1,500 บาท น๊ะจ๊ะ ครับและเป็นไปตามที่คิดครับ แขกทุกคนไม่ว่าจะทำอะไรของโรงแรมแตกหักเสียหาย หรือแอบขโมยของทั้งตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจก็ตามจะต้องปฏิเสธไว้ก่อน ผิดถูกไม่รู้ แต่กูไม่ได้เอาไปไว้ก่อน ที่เจอบ่อย ๆ ก็ผ้าเช็ดตัวกับแก้วกาแฟนี่ครับ ก็ไม่รู้ว่าแก้วใบเดียวนี่เมิงซื้อกันไม่ได้เลยหรือไงวะ ส่วนไอ้พวกชอบขโมยผ้าเช็ดตัวนี่ก็แบบหน้าด้าน ๆ ก็มีน๊ะครับ ส่วนใหญ่จะชอบบอก “อ้อ ชั้นไปว่ายน้ำแล้วลืมไว้ที่สระ” แต่ขอโทษครับพอดีวันนี้งานเข้ามันเลยครับ เสือกจะฝากของครับแล้วของมันอยู่ในกระเป๋าทีนี้แกก็ต้องเปิดกระเป๋าซิครับ จังหวะที่รูดซิบนี่แหละครับ โป๊ะครับ ผ้าเช็ดตัวสีเขียวจั๊วเลยครับ ร่วงจากกระเป๋า ผมด้วยความหมั่นไส้เป็นทุนเดิมเดินไปบอกเลยครับ .” This is our Towel Right? Why you tell me you forgot at Swimming Pool? อึ้งครับ เจอประโยคนี้เข้าไป ประมาณว่า อ้าวนี่ไงผ้าเช็ดตัวกูไหนมึงบอกว่าลืมอยู่สระน้ำไงหรือมันอยากไปเที่ยวเมืองนอกเลยแอบขึ้นกระเป๋ามึงมา รู้ไหมครับหลังจากนั้นมันทำยังไง มันหันหน้ามาบอกผมหน้าตาเฉยครับ “Sorry I forget” น้าน ๆ หน้าด้าน ๆ เลยน๊ะเมิง นี่ถ้ากูไม่เจอ สงสัยผ้าเช็ดตัวกูคงได้ไปเที่ยวเมืองนอกแล้วล่ะ ย้อนกลับมาที่เคสกาน้ำร้อนครับ ผมบอกให้แม่บ้านนำกาน้ำร้อนลงมาโชว์ให้แขกดูว่าเค้าทำไหม้ขนาดไหน รู้มั้ยครับสภาพที่ผมเห็นครั้งแรก แทบอ้วกแตกครับ ทั้งกลิ่นและซากเครื่องเทศที่ยังลอยอยู่ในกาน้ำร้อน แล้วโอ้โห นี่เพิ่งตอนเช้าดีน๊ะที่กูไม่ใช่คนชอบกินข้าวเช้าไม่งั้นมีโชว์หน้าล็อบบี้แน่ หลังจากที่ผมแจ้งและแสดงสภาพกาน้ำร้อนที่คิดว่าคนที่มาใช้ต่อคงต้องอ้วกแน่นอนให้แกรับทราบแล้ว แกยังไม่ยอมจ่ายง่าย ๆ ครับ แกจะขอแก้ตัวโดยการเอาไปล้างให้เอง อ่ะ ได้ ผมก็ชอบให้โอกาสคุณ ๆ ได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้ครับ ผมจึงให้แกเอากาน้ำขึ้นไปล้างอยู่ประมาณสองรอบครับกว่าจะสะอาดและใช้งานได้ แกจึงรอดตัวกับการชาร์จไป ส่วนช่วงบ่ายก็เจออีกเคสนึงครับ เป็นแขกลงมาต่อว่าพนักงานใหญ่เลยว่าบัตรเครดิตเค้าหายแถมมีเหน็บแนมอีกว่า “I think my card have a fly” ประมาณว่าบัตรมันมีปีกบินได้ เป็นแบบกระชับเหมาะสำหรับวันมามาก ผมรับแจ้งแล้วจึงรุดไปที่เกิดเหตุ หากันอยู๋กับน้องอีกคนนึงประมาณ 10 นาทีครับ เจอบัตรมันที่ไหนรู้มั้ยครับ หลังทีวี ผมหยิบบัตรแล้วหันหน้ามาโชว์มัน ๆ บอกยังไงรู้มั้ยครับ .”โอเค อยู่หลังทีวีนี่เอง” สาดดด ง่าย ๆ เลยน๊ะมึงแล้วที่มึงด่าพนักงานกูไปนี่มึงไม่คิดจะขอโทษเลยใช่มั้ย ใจก็อยากจะบอกมันไปเหมือนกันน๊ะคับว่า อ่ะนี่ไง มันบินกลับมาและหลังจากรองรับความซึมเปื้อนของเมิงเสร็จ

ฝรั่งถูกเสมอ

เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อเตือนสติพวกเจ้าของโรงแรมต่าง ๆ ที่ชอบบ้าให้ฝรั่งที่ไม่เก่งจริงมาบริหารงาน เรื่องมีอยู่ว่า อันว่าตัวข้าพเจ้าเองนั้นโชคดีเป็นหนักหนาที่ได้เกิดมาทำงานกับโรงแรม international  แบรนด์จากประเทศมหาอำนาจประเทศหนึ่ง และเจ้าของโรงแรมของผมนั้นก็ได้ไปชักชวนฝรั่งคนหนึ่งมาเป็นหัวในการบริหารงานโรงแรมแบรนด์นี้ ซึ่งแรก ๆ ก็ไม่ค่อยมีอะไรมากนักครับเป็นไปด้วยปกติดีแต่พอนาน ๆ เข้าสิ่งแปลก ๆ ก็เริ่มเกิดขึ้นกับบริษัทของเรา ผู้บริหารที่เป็นคนไทยเริ่มถูกกดดันให้ออก หรือไม่ก็ต้องลาออกเองจากไอ้คนที่เข้ามาเป็นหัวคนแรก จากนั้นไม่พอมันก็เอาพวกพ้องของมันที่เหมือนยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมขึ้นมาเป็นใหญ่เป็นโต ตำแหน่งใหญ่โตมาก แต่วัน ๆ ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน สิ่งที่มันทำกันก็คือ คอยห้ามพนักงานไม่ให้เอาโน๊ตบุ๊คมาเล่นตอนเข้าดึก คอยเรียกพนักงานมาเตือนเวลาไม่ไหว้มันทั้ง ๆ ที่พนักงานเขาไม่เห็นมัน และสิ่งที่พวกนี้ชอบที่สุดคือรายงาน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นน้ำใหล ไฟดับ มดขาหัก หมาออกลูก มันจะต้องเดินไปหาคนที่เกี่ยวข้องพร้อมประโยคสุดฮิต "ทำรายงานให้ชั้นด้วยน๊ะ" ซึ่งบางทีก็ไม่รู้ว่ามันจะเอาไปหาลูกสาวคุณยายมันหรือไง บางคนที่ขึ้นมากเพิ่งเป็นผู้จัดการแผนกได้เพียงแค่ปีเดียว แต่ตำแหน่งที่มันขึ้นมานั้นเป็นหัวเรือใหญ่หรือหัวใจของโรงแรมกันเลยทีเดียว ก็ไม่ต้องคิดน๊ะครับว่าโรงแรมสภาพจะเป็นยังไง ใครไม่สำคัญขอให้เป็นฝรั่งและยิ่งชาติเดียวกันยิ่งดีมันรับหมดและจะให้ตำแหน่งสูง ๆ เสมอ

ที่สุดแล้วก็คงต้องโทษคนไทยเราด้วยกันเองนี่แหละครับที่ไม่เห็นคุณค่าของกันและกัน มัวแต่ไปยกย่องไอ้พวกต่างชาติที่เก่งไม่จริงซึ่งบางคน ๆ ไทยยังเก่งกว่าอีก นี่อาศัยพรรคพวกรู้จักกัน บางคนอยู่เมืองนอกเป็นเจ้าของร้านอาหารเล็ก ๆ มาเมืองไทยใส่สูท ผูกไทด์หน่อยก็เป็นผู้บริหารได้และ

พระเจ้ายอดมันจอร์จมาก

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อได้รับโทรศัพท์สายหนึ่งโทรเข้ามาหา "ฮัลโหล สวัสดีครับ ขอสายผู้จัดการหน่อยครับ" (เป็นอะไรไม่รู้น๊ะครับ อกหัก รักคุด ตุ๊ดเมิน แม่งขอสายผู้จัดการไว้ก่อน ทั้ง ๆ ที่บางทีพนักงานธรรมดาก็จัดการให้ได้) "ครับ ผม ผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายต้อนรับครับ" ผมแสดงตัว(อย่างจำใจ เพราะกรูไม่มีใครแล้วนี่หว่า) "อ๋อ ดีเลยครับ พอดีผมอยากจะแนะนำหน่อยน่ะครับว่าโรงแรมของคุณเนี่ยน่าจะมีระบบรักษาความปลอดภัยให้ดีกว่านี้หน่อยน๊ะครับ เนี่ยผมเห็นกล้องวงจรปิดตามชั้นก็ไม่มี นี่ถ้าผมคิดน๊ะว่าผมลองเป็นโจรเข้ามาเนี่ย ผมเข้ามาได้สบายมากเลย (มึงก็เข้ามาซิ กูจะได้แจ้งตำรวจลากออกไป ไอ้บ้านี่เป็นคนดี ๆ ไม่ชอบอยากเป็นโจร) "ครับ ต้องขอบคุณในคำแนะนำมากน๊ะครับ ผมจะประสานงานกับฝ่ายรักษาความปลอดภัยให้ แต่เนื่องจากตอนนี้โรงแรมเราเป็นโรงแรมเพิ่งเปิดใหม่น่ะครับ กล้องอาจจะยังติดไม่เสร็จ แต่เราก็แจ้งให้ทราบในรายละเอียดการจองห้องพักแล้วนี่ครับ" เงียบครับทีนี้ ปลายสายเงียบเหมือนผมคุยอยู่กับป่าช้าก็ไม่ปาน จริง ๆ เข้าใจครับว่าโรงแรมเปิดใหม่ความปลอดภัยต้องเป็นเลิศ แต่ก็อย่างที่บอกครับว่าโรงแรมเปิดใหม่ จะให้มันมาเพรียบพร้อมเหมือนโรงแรมเปิดเก่าคงไม่ได้หรอกครับ ไม่อย่างนั้นคุณก็ไปนอนโรงแรมเก่า ๆ ซิ มานอนโรงแรมใหม่ทำไม สักพักเหมือนเพิ่งนึกได้ปลายสายตอบกลับมาอีก " นั่นแหละครับ ยิ่งเปิดใหม่ซิ ยิ่งต้องติด นี่ถ้าคนร้ายเข้ามานี่อันตรายน๊ะครับ" สาดดด ก็มีแต่มึงเนี่ยแหละคิด ก็รู้อยู่ว่ามันต้องมีแต่ถ้าฝ่ายบริหารเค้าไม่ติด เมิงจะให้กรูควักเงินซื้อเองเลยมั้ย หรือเมิงจะมาร่วมหุ้นกับกู ติดแม่มรอบโรงแรมเลย ติดตั้งแต่หน้าทางเข้าจนห้องขยะเลย เอาแบบให้เห็นทุกซอกทุกมุม ผมรู้และว่าแบบนี้พวกโรคจิตหาเพื่อนคุยแน่ ๆ จึงรีบตัดบทไป "ขอบคุณสำหรับคำแนะนำน๊ะครับ ทางเราจะรีบทำการปรับปรุงโดยด่วนครับ ขอบคุณครับ" พูดจบตัดสายอย่างรวดเร็ว ใครจะว่าไม่มีมารยาทก็ช่าง แต่ถ้าให้เอามาลามาคุยกับมัน ผมว่าผมประสาทกินแน่ ๆ เลย

สงกรานต์เดือด

สงกรานต์เดือดครับวันนี้ case แรกเจอ Complain ครับเรื่องที่ไร้สาระที่สุดในโลกเท่าที่เคยเจอมา แต่มันมีอีกแล้วคับท่าน “น้องคะพี่ขอห้องติดกันค่ะ ผมเงยหน้าเหลือกตาขึ้นมาก ฮึ ๆๆๆ มันมาอีกแล้ว ปรากฏร่างของผีเสื้อสมุทรและเงาของเธออีก 1 ตัวอยู่ตรงหน้าผมพร้อมกับร้องขอห้องที่อยู่ติดกันหรือใกล้กัน ผมเงยหน้าขึ้นมองและแจ้งกับไปว่า “ขอโทษคับห้องติดกันวันนี้ไม่มีครับเพราะโรงแรมเราเต็ม (เต็มจริง ๆ คับ ไม่ได้โกหก เพราะช่วงเทศกาล) ผมมีห้องคนละชั้นคับแต่สามารถเข้าพักได้เลย แต่ถ้าพี่จะเอาห้องชั้นเดียวกันต้องรบกวนรอ 1 ชั่วโมงครับ เธอยืนคิดอยู๋สักพักก็ตอบตกลง หลังจากนั้นผมเลยทำกุญแจให้เธอไปพร้อมลงทะเบียนเสร็จเรียบร้อย พร้อมกับ check in ลูกค้าคนอื่นและปล่อยห้องที่เธอไม่เอาไปให้แขกคนอื่นเรียบร้อย สักพัก เหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น “น้องค่ะ (ใครน้องมึงกูลูกคนโต) พี่เปลี่ยนใจและ พี่จะเอาห้องเดียวกันค่ะ ฮึ ๆๆๆ งานงอกแล้วคับพี่น้อง ก็เมื่อกี้มึงยังบอกกูว่าไม่เอาอยู๋เลย กูก็ให้แขกคนอื่นไปแล้วดิ มันความผิดกรูมั้ยเนี่ยที่ต้องมารอผีเสื้อสมุทรสองตัวยืนกินทาโร่รอตัดสินใจเลือกห้องเนี่ย “ขอโทษคับ พอดีห้องมีแขกคนอื่นเข้าพักไปแล้วคับ (ต้องรบกวนคุณไปยกเค้าออกมาน่ะคับถึงจะได้ห้อง อันนี้คิดคับไม่ได้พูด) “อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกได้ไง แล้วทำไมตอนนี้ไม่ได้ล่ะ ไม่รู้ล่ะยังไงก็จะเอาห้องเดียวกัน ด้วยความที่ไม่อยากให้แขกคนอื่นที่รอเช็คอินเห็นผีเสื้อสมุทรระเบิดอารมณ์เหมือนตอนที่พระอภัยหนีไปเล่นจ้ำจี้กับนางเงือก ผมจึงขึ้นเลยคับผมทีนี้ ขึ้นเลยคับ ขึ้นไปช่วยแม่บ้านทำความสะอาดอีกห้องที่อยู๋ชั้นเดียวกันให้พะยูนสองตัวไปนอนเกยตื้น ทั้งกวาด ถู ปัดฝุ่น เช็ดกระจก นี่ถ้าไม่เกรงใจคงเอากะละมังใส่น้ำไว้ให้พวกเธอแช่ตัวให้ด้วยอ่ะ ทำอยู่ประมาณเกือบ 20 นาที ห้องจึงเรียบร้อย เหนื่อยมาก โมโห ก็โมโหยังอดคิดไม่ได้เลยว่า สงสัยต่อไปนี้รับแขก Check in ต้องแจ้งด้วยว่า ห้องคุณเบอร์นี้น๊ะครับ เดี๋ยวลงทะเบียนเสร็จแล้วรบกวนคิดก่อนอีก 5 นาทีน๊ะครับว่าห้องที่คุณได้ไปดีหรือเปล่า ถ้าไม่ดีรบกวนแจ้งเปลี่ยนใจได้คับเรายินดี ถ้าทำได้คงสนุกน่าดู