ตบ มั้ย มึง

เรื่องนี้น้องเล่าให้ฟังขอตั้งชื่อว่า "ตบ มั้ย มึง"

วันหนึ่งขณะน้องกำลังยืนปฏิบัติหน้าที่อยู่หน้า Counter
แขกคนไทยกำลังคุยกับน้องอยู่หน้า Counter กระหนุงกระหนิง กระเอกสารร ขอบัตรเครดิต ขอเอกสาร และที่สำคัญเธอเดินทางมาเป็นลำดับแรก แต่ทันใดนั้นเองปรากฏร่างเงาของหญิงสาวซึ่งเป็นแขกอีกคนหนึ่งจากแผ่นดินใหญ่ เดินเสือกหน้าเข้ามาหาน้องพร้อมกับเอ่ยปากขอความช่วยเหลือ โดยมิแคร์สายตาแขกคนก่อนหน้าเลย คาดว่าหน้าเธอคงฉาบด้วยปูนตราเสือเชื่อถือได้ สักพักพอแขกคนไทยเหลือบไปเห็นเท่านั้นแหละครับ ด้วยอารมณ์ที่ขึ้นนิด ๆ ประกอบกับอยากบอกให้ญาติหลินฮุ่ยผู้นี้ได้รับรู้บ้างว่า "มึงมาทีหลังนะ" (ซึ่งสำหรับชาตินี้กูว่าเอาเชือกผูกคอตายดีกว่า เพราะมันคงไม่สำนึกหรอก) แขกคนไทยเลยเอ่ยไปอย่างเรียบ ๆ ว่า "I com first. You have to wait คือมึงมาทีหลังมึงต้องรอกูนะ" แต่ประโยคที่ได้รับกลับมาครับเป็นประโยคออกแนวไม่แคร์สื่อ ไม่สนโลกมันตอบมาว่า " No. I'm not wait i come first ออกแนวว่า ไม่ กูไม่รอ กูมาก่อน (ตรงไหนวะ เห็นๆ อยู่ว่ามาทีหลัง) ทีนี้พี่คนไทยได้ยินก็ปรี๊ดแตกซิครับเลยจัดเต็มเลยครับ มาเต็มอารมณ์ลัวน ๆ ประมาณว่า "ชั้นมาก่อน ยูต้องรอเข้าใจมั้ย ตบท้ายด้วยประโยคกระตุ้นให้มันรู้ตัวนิด ๆ ว่าอยู่ที่ไหน This is Thailand" ที่นี่เมืองไทย (กะว่าเจ้แกคงให้รู้นิด ๆ ว่าอย่าเปรี้ยวให้มากนัก เพราะตัวมึงเหม็นเปรี้ยวพอแล้ว) แต่นอกจากมันจะไม่ฟังและเถียงแล้ว มันยังตามพวกมาอีก 5 คนครับ ออกแนวมาเป็นกรุ๊ป ทีนี้ก็งานเข้าน้องผมเลยครับ งานก็ยุ่งแขกก็จะมาจัด Thai Fight กันหน้า Lobby อีก ปกติถ้าทะเลาะกับแขกน่ะมันยังพอเคลียร์ได้เพราะเป็นเรื่องของเรากับเขา แต่นี่มันทะเลาะกันเองต้องวางตัวเป็นกลาง ใจนี่ทำได้อยากลากสองคนนี้ไปเข้าสภาปรองดองมันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่เดี๋ยวกลัวเขาว่าปาหี่ สักพักเหมือนเหตุการณ์จะบานปลายครับ Manager เลยเข้ามารักษาความสงบหน้า Lobby ก่อนแยกย้ายขึ้นห้องนอน ดีก่อนไปไม่มีแม่ไม้มวยไทย ปะทะ กังฟู กันหน้าล็อบบี้ ไม่งั้นมีโชว์