เรื่องวันนี้เกิดขึ้นในขณะที่ผมกำลังนั่งพักอยู่ในออฟฟิศ กับเวลคั่มดริงค์ น้ำตะไคร้ (กินแล้วยุ่งไม่กัด) จิบเล่น ๆ เพลิน ๆ ทันใดนั้นก็มีเสียงสวรรค์ (จริง ๆ มันเป็นเสียงนรกแหละ) ดังมา พอรับปุ๊บปลายสายเป็นเสียงน้องชาย(สาว) สุดที่รัก "พี่คับ เชิญข้างนอกหน่อยครับ" หึ มาและ ประโยคคลาสสิคนี้ นอกจากจะทำให้เกิดอาการหงุดหงิด กระวนกระวาย คลื่นเหียน อาเจียน เพราะไม่รู้ว่าต้องเจออะไรแล้ว มันยังทำให้ผมรู้สึกสับสนกับชีวิตไม่รู้ว่าจะเอายังไง จนเกือบคิดสั้นผูกคอตายใต้ต้นผักชีกันเลยทีเดียวและที่สำคัญมันพรากผมจากการกิน เวลคั่มดริงค์ น้ำตะไคร้อันแสนอร่อย (มาก).....ผมเดินออกมาหน้าเคาน์เตอร์พบชายชาวต่างชาติ (ขอสงวนสัญชาติน๊ะ ไม่อยากบอกว่าเขาเป็นสัญชาติอะไร เดี๋ยวโดนฟ้อง) สักพักน้องผมเริ่มอธิบาย"คืออย่างนี้คับพี่ แขกเค้าจะพา ผู้หญิงขึ้นห้องแต่น้องเค้าไม่มีบัตรประชาชน" เออ นั่นไง มาอีกและ ปัญหานี้ เอากูก็ไม่ได้ไปเอากะมึง ดูก็ไม่ได้ไปดูมึง จะขอถ่ายคลิปเก็บไว้ก็ไม่ได้ ตอนเช็คอินก็บอกแล้วว่าถ้าจะเอาใครมาให้ วางบัตรไว้แล้วขึ้นห้อง รู้ก็รู้ว่าชะนีตนนี้ไม่มี ID อาจเป็นชะนีผลัดถิ่นก็ได้ ก็ยังเสือกจะไปเอามาอีกตกลงมึงไม่เข้าใจตอนที่เค้าอธิบายใช่มั้ยเนี่ย สักพักผมก็เริ่มต้นอธิบาย ประมาณว่า ชักแม่น้ำทั้งห้า ท้องฟ้าทั้งหก นรกทั้งเจ็ด สวรรค์ทั้งแปด บลา บลา บลา ว่ามันขึ้นไม่ได้น๊ะเพราะเป็นเหตุผลด้านความปลอดภัย ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับ ยู แล้วไอ จะตามหาผู้หญิงคนนี้ได้อย่างไรเพราะไม่มีอะไรเลย บางทียูอาจจะไปแทงผู้หญิงคนนี้แล้วเกิดผู้หญิงคนนี้มอมยายูแล้วรูดทรัพย์ไป ยูจะทำยังไง ร้อยล้านเหตุผลของคนถูกทิ้ง เอ้ย...ไม่ใช่ ที่ผมอธิบายและคิดว่าคนดี ๆ ย้ำนะคับว่า คนดี ๆ น๊ะครับเค้าคงเข้าใจ แต่มันไม่ใช่กับคุณกระบือตัวนี้ครับ เพราะพอคำอธิบายของผมจบลงเท่านั้น มันมาเลยครับ "Why อย่างนั้น Why อย่างโน้น Why อย่างนี้ Whyแดง Whyขาว Whyดำ ทำไมชั้นจะเอาขึ้นไม่ได้ ห้องของชั้น ๆ จ่ายเงินมา" คิดในใจว่า "เออ กูรู้ว่าห้องมึง มึงจ่ายเงินมา ไม่มีใครเค้าไปลากมึงมาพัก ไอ้กระบือน้อยหอยสังข์เอ้ย แต่กูไม่ได้บอกว่าไม่ให้ขึ้น กูบอกว่าให้มันไปเอาบัตรประชาชนหรือใบขับขี่มาก่อนแล้วทิ้งไว้ที่เคาน์เตอร์แล้วขึ้นไป ...แต่ดูเหมือนคำพูดผมกับความเข้าใจมัน เป็นสิ่งที่สวนทางกันมาก ประมาณว่าขับย้อนศรด้วยความเร็ว 120 กม./ชม กันเลยทีเดียว ทีนี้เพื่อความง่ายผมหันไปหา นางชะนี ตนนั้นแล้วถามหาเอกสาร "บัตรประชาชนไปไหนน้อง" หายค่ะพี่ มันตอบ "ใบขับขี่ล่ะ" หายค่ะพี่ มันตอบ "อ้าว แล้วทำไมไม่ไปแจ้งความ ไปแจ้งความแล้วเอาใบแจ้งมาให้ละกันแล้วจะให้ขึ้น" คือพี่คะพรุ่งนี้ว่าจะไปทำใหม่เลยค่ะพี่ แหม อยากจะพูดเหลือเกิน "เออ งั้นพรุ่งนี้มึงมาใหม่ละกัน" นี่บัตรประชาชนกับใบขับขี่นี่มึงปล่อยให้หายพร้อมกันสองใบเลยหรือไงว่า มึงคิดว่ากูกินหญ้าเป็นอาหารหรือไง จากประสบการอีพวกพูดแบบนี้มีสองประเภทคือ 1. ลืมเอามาเพราะไม่คิดว่าจะมีใครเอา กับ 2. หายจริง ๆ แต่ขี้เกียจไปแจ้งความมาตายเอาดาบหน้า กะว่าฟลุ๊คเค้าให้ขึ้น ที่อื่นมึงคงโชคดีแต่มาที่นี่มรึงพลาดแล้วมาเจอกรู เสือกทำให้กูโมโหด้วย บังอาจพรากกรูจากการกิน เวลคั่มดริงค์ น้ำตะไคร้ กูอยู่ของกูดี ๆ แล้ว.....ผมก็ยังยืนยันกับคุณแขกคนนี้ ที่ตอนนี้เริ่มโมโหและกำลังจะกลายร่างเป็นควายป่า นำเข้าจากเมืองนอกทีละนิด... ทีนี้พอยืนยันแน่ว่ายังไงก็ไม่ให้ขึ้น มันมาเต็มเลยครับ ขุดดิน ปลูกผักหน้าล็อบบี้ตั้งแต่ ฟักทอง ฟักแม้ว ฟักเขียว ฟักตุ๋นมะนาวดอง ฟักทองแกงบวด ผ่านไป 5 นาที ล็อบบี้ผมเต็มไปด้วย พืชผักสวนครัวรั้วกินได้ สนองนโยบายเจ้ปูกันเลยทีเดียว เท่านั้นไม่พอครับ มันทุบเคาน์เตอร์ (ที่ผมภาวนาให้แตกบาดมือมัน แต่แม่งเสือกไม่แตก แหม่ม ถ้าแตกนี่กูจะชาร์จให้ขีัแตกเลยมึง เอาให้หายอยากไปเลย) "ยู จะเอาเท่าไหร่ ชั้นถึงจะเอาผู้หญิงคนนี้ขึ้นไปได้" นั่น เอาเงินฟาดหัวกรูอีก นี่มึงนึกว่ากูเห็นแก่เงินหรือไง เงินซื้อกูไม่ได้โว้ย(ถ้าไม่มากพอ 555) ทีนี้ผมก็ต้องมานั่งอธิบายเป็นภาคต่อ ของซีรี่ ชะนีร้อยล้าน อีกว่า "มันไม่ได้เกี่ยวกับเงินแต่มันเกี่ยวกับความปลอดภัยยู ถ้าเกิดยูเป็นอะไร ไอ จะได้ ติดตามชะนีตนนี้ได้ว่ามันโหนเถาวัลย์ไปต้นไม้ต้นไหนแล้ว บลา บลา บลา" คำอธิบายเหมือนมันจะดูดีและน่าจะเข้าใจ แต่เปล่าเลยครับ เปล่าเลย เหมือนกับว่ารอยหยักในสมองของมันยังไม่ทำงาน มันก็ยังเริ่มต้อนปลูกผักสวนครัวต่อไป ตอนนี้ผมอยากจะเก็บฟักของมันไปขายเหลือเกิน นี่ไม่เกรงใจนี่ทำเป็นสินค้า OTOP เลยน๊ะเนี่ย "ยูจะห่วงอะไรความปลอดภัยชั้น ชั้นเอาตัวรอดได้" เออ แรก ๆ กูก็เห็นพูดงี้ทุกคน พอเวลาเสร็จปุ๊บ หลับปั๊บ ชะนีขโมยตังค์ปุ๊บ ทีนี้แหละ หาที่ลงกับใครไม่ได้ เอาโรงแรมนี่แหละวะ คอมเพลนเข้าไป แต่ขอโทษกรูรู้ทันมึงเฟ้ย ...ผ่านจากนั้นไป 10 นาที มันมาใหม่ทีนี้ควักกระเป๋าเงินมา และหยิบบัตรเครดิตสีดำออกมาซึ่งผมก็รู้ว่ามันเป็นบัตร American Express Black Card Unlimited Credit ประมาณว่าบัตรนี้ถ้าจะซื้อบ้านซื้อรถก็ซ์้อได้เลย วงเงินไม่จำกัน มันควักออกมาแล้วยืนเคาะเคาน์เตอร์ "ยูรู้มั้ยนี่อะไร" แหมมมมม อยากจะบอกเหลือเกิ๊น อ๋อ กูรู้ นี่ก็บัตรเครดิตชาวนาไง แต่อ้าว เค้าให้ชาวนาถือไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมวันนี้ควายพกมาได้ล่ะ นี่มึงแอบเอาเขาแทงชาวนาตายแล้วขโมยมาใช่มั้ย.....ล้อเล่นคับ อยากพูดแต่ทำไม่ได้ ผมก็ทำได้แต่ "ใช่ชั้นรู้นี่บัตรเครดิต........ อะไรก็ว่าไป แต่ขอนิดนึงน๊ะจากที่กูเห็น บัตรมึงเนี่ยเป็นรุ่นแรกของ Black Card เค้าเลิกผลิตกันไปนานและไอ้กระบือเอ้ย แล้วนี่มึงจะเอามาโชว์หาสามีแม่มรึงเหรอ...ยังไงผมก็ยังไม่ยอมให้ขึ้นคับ มาดูกัน มรึงกับกรูใครจะอึดกว่ากัน มึงปลูกผักสวนครัวได้กรูก็อดทนอธิบายกับมึงได้ เอาซิ ผ่านไปอีก 15 นาที จนมันทนไม่ไหวต้อง หันไปบอกผู้หญิงให้กลับไปเอาบัตร แต่ก่อนไปมีตอดอีกนิดนึงครับ "เมื่อคืนชั้นก็เอามาเค้าไม่เห็นเก็บชั้นเลย" นั่น มึงมีก๊อกสอง กะว่าเผื่อฟลุ๊คแต่เสียใจ เพราะหลังจากที่ผมถามชะนีตนนั้นแล้วว่า "น้อง เมื่อคืนมาด้วยเหรอ" รู้มั้ยครับชะนีตอบว่าไง "เปล่าค่ะพี่ เมื่อคืนไม่ใช่หนู" เออ เอาซิ หน้าแหกแล้วมึง กรูว่ามึงกลับไปไถนาดีกว่าม่ะ สุดท้ายมันก็ต้องยอมให้ผู้หญิงกลับไปเอาบัตรครับ ....ก็ใครเค้าจะไปให้ขึ้น เกิดอะไรขึ้นมามึงก็มาหาว่าโรงแรมไม่ดีอยู่นั่นแหละ
