ยังไม่อยากกลับโว้ย

กรณีต่อมากเป็นพวกที่ชอบขอ Late Check out ก่อนอื่นขอทำความเข้าใจก่อนน๊ะครับว่าปกติการ Check out ทุกโรงแรมในสากลโลกนี้อนุญาติให้ Check out ได้แค่ เที่ยงวันแต่จะ Late ได้มากสุด บ่ายสองโมง มีเคสนึงที่ผมเคยเจอประมาณว่าตอนเช็คอินท์เดินมาบอกเลย “น้องค่ะพี่เป็น Member ของโรงแรมน้องค่ะขอเช็คเอาท์บ่ายสามน๊ะคะ” แล้วเธอก็เดินจากไปโดยที่ผมยังไม่ได้ตอบตกลงหรือ เออ ออ อะไรด้วยเลย ก็นึกในใจ She นี่ก็หน้าด้านได้อีกเนอะ ถ้าตอนนั้นมีเวลาคุยก็อยากเอาไม้บรรทัดมาวัดหน้าเธอเหมือนกันว่าจะหนา 5 ห่วงได้สักกี่นิ้วกัน นี่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมคงตะโกนกลับไปว่า โอเคได้คับพี่เที่ยงวัน ขอบคุณคับ แล้วก็เดินจากมาเลย หากทำอย่างนี้คนที่งง ก็คงต้องเป็นเธอแหละครับคงไม่ใช่ผม แต่ก็อย่างว่าแหละคับ งานโรงแรม ทำได้แต่ ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม แล้วก็ยิ้มไปเรื่อย ๆ จำไว้น๊ะคับ นางงามคนไหนอยากได้ตำแหน่งแล้วต้องฝึกยิ้มให้มาทำงานโรงแรมน๊ะ คอนเฟิร์ม ว่าได้แน่ ไม่ใช่ On request ด้วย อีก เคส นึงเจอตอนนี้กำลังมาเข้ารอบกะบ่าย เดินมามึน ๆ เลยคับ เจ๊ะคนนี้ “น้องคะ Late check out ได้กี่โมงค่ะ” ผมก็ใจดีบอกเลยน๊ะครับ บ่ายสองโมงครับ เท่านั้นแหละ she ก็แสดงให้เห็นเลยครับว่านิสัยความไม่รู้จักพอมันเป็นยังไง “สี่โมงเย็นไม่ได้เหรอค่ะน้องให้พี่หน่อยเหอะ แหมพี่รู้น๊ะวันนี้วันจันทร์ไม่มีแขกมาต่อหรอก”    น่าน ขอแบบน่าเกลียดแล้วยังไม่พอมาโชว์ภูมิอีก ประมาณว่าอยากอวดรู้ว่ากรูเนี่ยเก่ง ผมนี่อึ้งแดกส์คับท่าน พูดไม่ออกในความหน้าด้านของเจ๊แก สักพักก็ตอบกลับไปว่า “ไม่ได้จริง ๆ คับ เจ๊ เอ้ย คับพี่ ได้แค่บ่ายสองโมงคับ “ คราวนี้แกมาเลยคับ งั้นพี่ขอคุยกับผู้จัดการหน่อย ฮั่นแน่ เริ่มมีอ้างถึงคนใหญ่คนโตและ “ครับคุณผู้หญิง ผมนี่แหละครับผู้จัดการ” จากนั้นก็เริ่มวิงวอนพร่ำพรรณา ชักแม่น้ำทั้งห้า ท้องฟ้าทั้งหก นรกทั้งเจ็ด มารวมกันเพื่อที่จะให้ตัวเอง Late check out ให้ได้ตอน 4 โมงเย็น ประมาณว่าถ้ากูออกก่อนสี่โมงเย็นเนี่ยศาลต้องฟ้องล้มละลายกรูแน่เลย หรืออาจถูกยึดทรัพย์อะไรประมาณนี้แหละ ซึ่งดูไปดูมาแล้วเหมือนคนโรคจิตที่พยายามจะให้ตัวเองได้ตามที่ต้องการมากกว่า แต่ผมก็ยังยืนยันว่าได้แค่บ่ายสองโมงครับคุณผู้หญิง ยืนต่อรองกันอยู่นานประมาณเกือบ สิบห้านาทีได้ต่อกันเหมือนยืนต่อผักต่อปลาในตลาดนี่แหละ เปิดราคาที่ สี่โมงเย็น ผมต่อบ่ายสองโมงครึ่ง, เธอเปิดราคาอีกทีสามโมงครึ่ง ผมยืนยันราคาเดิมสองครึ่งขาดตัวคับพี่ นี่ไม่บอกต่อน๊ะเนี่ย ท้ายที่สุดจบลงที่บ่ายสองโมงครึ่งครับ แล้วเธอก็กลับไปพร้อมรอยยิ้มแห่งชัยชนะในเวลาที่เธอได้เพิ่มไปครึ่งชั่วโมงจากบ่ายสองโมงเป็นบ่ายสองโมงครึ่ง โอ้โห ดูเธอดีใจเหมือนชนะประกวดมิสยูนิเวิร์สเลยน๊ะครับเนี่ย คนเรานี่เวลาจะเอาอะไรให้ได้นี่ก็ต้องเอาให้ได้ซิเนอะ