วันเสาร์ที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

ช่วง Club Stupid Guest กับ เฮีย



วันนี้เรื่องราวค่อนข้างอินเตอร์หน่อยเพราะเพื่อนเราส่งเรื่องตรงมาจาก "หม่าเค๊า" (กรุณาอ่านออกเสียงแบบบริทิชสำเนียงจีนด้วยนะจะได้อรรถรส)
อ่านจบเรื่องนี้จะให้อุทาหรณ์สอนใจว่า "อย่าคิดว่าให้อัพเกรดฟรีแล้วแขกจะดีใจเสมอไป และจำไว้ว่าอย่าข้ามสเตปนะเอย"
เนื้อเรื่อง
เอาล่ะได้เวลาแล้ว กับเรื่องเล่าชาวโรงแรม กับเหตุการณ์สดๆร้อนๆ
มันเป็นช่วงเวลาประมาณบ่ายวันหนึ่งที่ เรียกได้ว่า เป็นวันเฟลระดับชาติ คือมีแต่ปัญหาอะ มีมาทุบเค้าเตอร์โวยวายบ้าง มีมาส่งเสียงดังโฉ่งฉางบ้าง ถือว่าวันนั้นเป็นที่เรียกได้ว่า โคตรแย่ของมนุษย์กะเช้าจริงๆ คืองานเข้ากันทุกคน ก็ว่าได้ ...
หลังจากเพิ่งช่วยเพื่อนร่วมกันเคลียร์เคส
(แอบคิดว่าถ้ายังเคลียร์เคสอยู่ต่อไปก็จะไม่มีเรื่องราวของแม่คนนี้เกิดขึ้น) ออกตัวก่อนว่านางไม่ได้เลวร้ายมาก แต่สูตรสไตล์ของนาง มันตรงกับคอนเซ็บของบุคคลที่ ... ดราม่าเอาโล่ห์แล้วหวัง เบเนฟิตโรงแรมจริงจัง ...
ตักมาที่ฉากหน้าเค้าเตอร์ ทุกคนสาละวนกับงาน มีแขกผูเหญิงสาวท้วมเตี้ย ยุรยาดเข้ามาในล้อบบี้ ข้าน้อยก็พุ่งอย่างเร็วไวใจบริการไปยังคอมพิวเตอร์อีกเครื่อง เพื่อต้อนรับขับสู้การมาของเธออย่างเต็มที่ ....
ข้าน้อย: โอ้ยินดีต้อนรับสู่ รร. ...คร่า วู้ดยูไล้ค ทูเช็คกิ้งอิ้นน??
ศ.อัมบริจน์(ถ้าใครอ่านแฮรี่ พอตเตอรมาจะบรรยายภาพลักษณ์ของนางได้เต็มที่หรือ ตุ้กกี้ ก็ได้) :อ้อออฟฟ ค้อสส ไอ ไล้ททูเช็คอิน พร้อมกะทำสีหน้าจิกใส่ เล็กน้อย พร้อมกับยื่นพาสปอรต์ให้ ...โชว์หราพญาครุฑไทย แลนด์ออนลี่อย่างชัดเจน..
ข้าน้อย:อ้าวว สวัสดีค่า ไหว้อย่างไทยสุดฤทธิ์ บทสนทนาภาษาไทยเริ่มขึ้นราวกับ มีความสุข ทุกครั้งที่ได้สนทนากับแขกคนไทยมักจะมีความสุขเสทอเหมือนกับแขกก่อนหน้าที่ได้พานพบเจอ...จนกระทั่งบทสนทนามาถึงตรงที่
"คุณผู้หญิงคะ อยากจะเรียนให้ทราบว่าทางโรงแรมมีความยินดีที่ให้คอมอัฟเกรดคุณผู้หญิงถึงสองสเต็บไปยัง ห้อง สวี้ท สวีท(ขอสงวนชื่อรูมไทพแต่ถือได้ว่าเป็นห้องเกือบท้อบทรีของโรงแรมเลยทีเดียว..ตีเป็นเงินไทยสนนราคาบารเรทประมาณสามหมื่นกว่าบาทอะ ..
ศ.อัมบริจน์: โอ้วจริงเหรอคะ โชคดีจังเลย เออนี่แน่ะละถ้าพี่จะเอ็กเทนต่อสักคืนห้องรูมไทพ์เดิมจะได้ไหม แบบขอเรทพิเศษได้รึป่าว พร้อมกับหหลิ่วตาซ้ายให้หนึ่งที นะ นะ พี่รู้เราทำได้ ..
ข้าน้อย: (มาละไง1จ้อบ)เดะหนูเช๊คให้นะคะ เพราะปกติเรทประมาณนี้ถือว่าลดสุดๆแล้วเดะจะตามเรื่องให้อีกที จากนั้นนางก็ยังถามเรื่องนี้อย่างไม่ลดละ จนลามมาเรื่อง สมัครเมมเบอ
"เนี่ย พี่สมัครหลายครั้งแล้ว พ้อยทก็ไม่เคยเข้าเลย บัตรแข็งก็ไม่เคยได้ ไม่เคยมีนี่ถ้าพี่สมัครใหม่กับเรา จะได้ไหม?"
"แล้วก็เนี่ยเงินวางมัดจำอะ พี่ให้เป็นยูเอสดอลล่าได้ไหมพี่ลืมเครดิตการดไว้ที่บ้านตอนบินมาที่นี่... ต้องได้สิ พี่พักที่ไหนๆมาบนโลกใบนี้ เค้ารับทั้งนั้นแหละ โอเคนะ?"(คือถูกแต่ตามหลักเขารับเงินโลคอลเพื่อการันตีกรณีที่ไม่มีบัตรเครดิตไง)
คือ จากสแตนดารด์เช็คอินไม่เกิน5-8นาที ปรากฏว่าเวลาร่วงโรยไปเกือบ20นาทีจนต้องบอกว่า ... เราไปชมห้องกันดีกว่าคะ จะได้พักผ่อนไหนๆก็เดินทางมาอาจจะเหนื่อยจะได้พัก (คือ ไม่อยากให้ยืนนานไง ดองแขกหน้าเค้าเตอนานๆมันดูไม่งามนะครัชที่นี่อะ)
จนย่างกรายเข้ามาในลิฟท์
ศ.อัมบริจน์: เออที่นี่มีคลับฟลอรรึป่าว พอจะรู้ไหมว่าเท่าไร ปกติพี่ไปพักที่ไหนพี่ใช้คลับฟลอรตลอดเลยนะ
ข้าน้อย: ต้องขออภัยด้วยนะคะ พอดีคลับฟลอเพิ่งเปิดได้ไม่นาน เรายังให้ใช้บริการสำหรับแขกเมมเบอวีไอพีเท่านั้นน่ะคะ ยังไม่เปิดช่องทางให้ชำระสำหรับแขกที่อยากจะใช้บริการ แต่เชื่อว่าอีกไม่นานก็คงจะมีแพคเกจนี้เพิ่มขึ้นมาหลังจากให้บริการไปสักระยะคะ.
ลิฟทเปิดออก ข้าน้อยผายมือให้แขกเดินนำหน้า พร้อมกับอธิบาย ดีเทลต่างๆ คือห้องของคุณผู้หญิง(ปกติเรียกชื่อแต่อย่าเอ่ยเลย) จะอยู่สุดทาง เพื่อความเป็นส่วนตัว พร้อมกับวิวที่เห็นเมืองและแสงสีได้อย่างชัดเจน
ศ.อัมบริจน: อะไรนะ ทำไมไกลขนาดนี้ น้องรู้ไหม พี่อะไม่ชอบนอนห้องไกลจากบันไดหนีไฟ เพราะ พี่กลัวไฟไหม้ เดี๋ยวหนีไม่ทัน พี่เคยพัก #$$/(/&#(@@)@
จนพามาถึงห้อง...ประตูห้องเปิดออก
ประโยคแรกที่เอ่ยคือ ...โอ้มายก้อด มันกว้างเกินไป ... กว้างเกินไปสำหรับพี่ หลังจากสำรวจห้องอย่างละเอียด นางก็หันกลับมาะร้อใกับเงยกน้าคุย ทำไมไม่มีเวลคัมฟรุ้ต ไม่มีอะไรให้เลย (คือปกติมีลูกอมให้ฟรี แต่ไม่อยากเมนชั่น เพราะว่า เค้าพ้อยทมาเรื่องผลไม้ จะบอกว่ามีตุ้กตาให้ตอนเทรินดาวนมันก็ไม่ใช่ ใช่ป่ะ?) ได้แต่เพียงยิ้มแห้งๆ ว่าต้องขออภัยด้วยคะ ปกติจะมีเตรียมไว้ให้สำหรับแขกที่จองห้องสวีทตรงกับโรงแรม หรือเป็นแขกเมมเบอที่จองไดเรคมาจึงจะเซ็ทไว้ให้คะ (ย้ำอีกรอบ เจ๊เข้าจองตรงกับโรงแรมจริงแต่คือจ่ายค่าห้องมาห้องสแตนดารด์ แล้วทางโรงแรมอัฟเกรดให้ ฟรีสองสเต็บ ตอนนี้กำลัง หาจุดบอดของโรงแรมสุดฤทธิ์)
ศ.อัมบริจน์: พี่ไม่ปลื้มเลย น้องรู้ไหม พี่อ่านคอมเม้น เกี่ยวกับโรงแรมน้องมีแต่เรื่องไม่ดี จนพี่แทบไม่กล้าจอง ชักลังเลแล้วอะคงไม่ขอเอ็กเทนสดีกว่า
(ขอโทษนะเจ๊ ไม่ทราบไปอยู่ไหนมา แน่นอนคอมเม้นแย่มันก็ต้องมี แต่รร.นี้ อันดับหนึ่งของทิปแอดไว้เสล่อ เลยนะเฟ้ย ยังมีรางวัลอีกเพียบ ถือว่าดีที่สุดแล้วอะทุกอย่างงะ)
ข้าน้อย: แล้วจากนี้จะให้ ข้าน้อยทำอย่างไรดีเพื่อให้คุณผู้หญิงมีความพึงพอใจคะ(อันนี้คิดในใจ) ถ้ายังไงมีอะไรให้ข้าน้อยช่วยเหลือเพิ่มเติมไหมคะ?
ศ.อัมบริจ: พี่อยากคุยกับผู้จัดการ ไปตามมาให้หน่อยได้ไหม พี่ไม่ยากพักห้องนี้ พี่รู้ว่าไม่ใช่ความผิดเรา แต่พี่อยากคุย ไม่อยากพักห้องนี้
ข้าน้อย: เอาอย่างงี้คะ ถ้าหากว่าไม่สะดวกที่จะพักห้องนี้เดะข้าน้อยหาห้องให้ใหม่นะคะ ขอเวลาสักครู่ ขอประสานงานกับแผนกคอนโทรลห้องพัก ว่าพอจะสลับบุ้คกิ้งหรือจัดหาห้องอื่นที่เล็กกว่านี้ให้ได้ไหม เด๋วจะไปบิสิเนสเซ็นเตอใช่ไหมคะ ได้คะเด๋วจะตามไปพบแล้วได้ย้ายห้องกัน .... แล้วพบกันนะคะ.
ประตูห้องปิดลง พร้อมกับคิดในใจว่า เอาไงวะ ห้องสแตนดารดก็เต็ม มีแขกกรุ้ป ววีวีไอพี ลง ถึงได้ต้องอัฟเกรดแขกเอฟไอทีมาห้องสวีท แล้วแม่คนนี้ก็สนทนา แบบ อย่างที่กะไว้เด้ะ นางว้อนซัมติง ขออย่าให้มีอะไรผิดพลาดเลย สาาาธุ
10นาที ให้หลัง หลังจากไปไคว้หาห้องมาให้แขกจนได้ บวกกับลดดาวนเกรดมาหนึ่งสเต็บ ....
ไปตามหาแขก โทรหาแขก ก็แล้ว ไปดักรอหย้าห้องก็แล้ว นางหายจร้า หายไปไหนไม่รู้ ไล่ล่าอยู่40นาทีจนหิวข้าว เลยฝากเรื่องไว้กับเพื่อนแล้วใส่ในซิสเท๋มว่า แม่ป้าคนนี้รอห้องอยู่ รอย้ายห้องนู่นนี่นั่น (แต่ไม่ได้บรรยายมากมายว่าแม่นี่เป็นแขกที่นิสัยไม่ดีไงเลยไมาได้เขียนไว้)
กลับจากเบรคเพื่อน ชายแท้แมนทั่งแท่งชาวอินโดแทบจะพุ่งมาบีบคอ พร้อมกับถามว่า
ยูครัช... ยัยเจ๊มหาภัยนี่มีปัญหาทางจิตรึเปล่า นางโวยวายว่าทำไมหน้าเค้าเตอไม่ทราบเรื่องของนาง(นี่พลาดที่บอกเพื่อนในทีมที่อยู่ใกล้เค้สเตอทางเช้ารร. คือเอาง่ายๆบอกไป3-4คนแต่ไม่ได้บอกพ่อเพื่อนซี้คนนี้ ...
ฮีเล่า ว่า ฮีพานางไปห้องใหม่ นางก็ยังบ่นว่าห้องกว้างไป นางไม่ชอบ มีกลิ่นบุหรี่หน่อยๆด้วย นางว่ามันไม่ใช่ (แต่ของทุกสิ่งอย่างขนมาให้หมดแล้ว) นางเลยหันมาถาม เพื่อนชาวอินโดของเราว่า มีห้องอื่นไหม ฉันเหม็นบุหรี่ งานก็เลยเข้าเพื่อนคนนี้ต่อ ฮีต้องไปหาห้อง มาสแปรอีกสองห้อง เพราะเพรเฟอเร้นนาง ไฮฟลอร นอนสโหมก น้อทฟารฟรอม อีเมอเจนซี่ดอร์ น้อททู่บิ้กรูม บวกกับนางจะออกไปประชุมกับบอส เพื่อนเราก้อไฟว้หาห้องมาจนได้ ...คือกลับไปห้อง สวี้ทสวีทอีกแล้ว กับห้องสวีทธรรมดา ที่รอให้นางกลับมาเลือก
ระหว่างนั้น ข้าน้อยก็ไปไฟว้จออมินิตี้ผลไม้จาก อีกทีมมาเซ็ทในห้องนางได้ในที่สุด ...จนกระทั่ง
เราเลิกงานแล้วนางไม่กลับมาเป็นเวลาหกโมงเย็นกว่าๆ พร้อมกับแอบดีใจที่... พรุ่งนี้หยุด ชาตินี้คงไม่เจอนางแล้ว...
แต่แล้วก็คิดผิด...
มีสายโทรเข้าจากเพื่อนรักชาวอินโดโทรเข้ามา แบบ อยากระบายสุดฤทธิ์
ในเวลาห้าทุ่มกว่าๆ ซึ่งเพิ่ง ...ดูหนังเสร็จบวกกะพยายามลืใเรื่องแม่นี่ให้ได้ไง ปรากฏว่า มันไม่ ใช่ เลย
เพื่อนไอ: เน่เทอรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน? ฉันกะลังจะกลับบ้าน อีกห้านาทีเลิกงาน(ต้องเลิกสี่ทุ่มอะ)ปรากฏว่า แม่ป้าพุ่งมาหาฉันพร้อมกับให้ฉันพาไปดูห้องใหม่ ผลสรุปคือนางไม่ชอบ โชว์ไปสวีทก็ไม่ชอบ จนมาจบที่ให้ซุปเปอไวเซอร์ แล้วจัดห้องสแตนดารดให้นาง ไป แต่มันไม่จบเท่านี้นะ หลังจากนางได้ห้องใหม่ แน่นอนแบบที่เธอรู้ ผู้หญิงคนนี้มีปัญหาทางจิต นางโวยวาย นางคร่ำครวญ...และที่เป็นความผิดพลาดที่ไม่น่าเกิดขึ้นคือ
ของของนางในเซพห้องเก่า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เอาออกไปขากห้องเพราะกลัวว่าของจะหาย เท่านั้นแหละนางร้องให้คร่ำครวญไซโคล ว่าที่นี่ไม่ปลอดภัยเป็นอันตราย ...ไม่ใช่โรงแรมห้าดาว.....
คือเพื่อนก็ปลอบจน ไม่รู้จะปลอบยังไง
สุกท้ายเรื่องถึง ดิวตี้เมเนเจอร์ สอบสวนไปมาจน สุดท้าย แม่ป้าได้พักฟรี แถมได้ฟรีอีกคืน ต่างหาก .....
ฟังจากที่เพื่อนเล่าวีรกรรมนางคือแทบ อยากจะกรี้ด
ไม่สวย นิสัยก็ไม่ดี แถมใช้มารยา เล่ห์กล จนได้สิ่งที้ต้องการ คือ พักฟรีเฉยเลย...
นี่ถ้าอยู่ที่อื่น โดนอันเชิญออกไปจากโรงแรมแล้วไหม??
ขอบคุณที่ทำลายภาพลักษณ์ความน่ารักของ แขกชาวไทยย่อยยับในต่างแดนแบบไม่เหลือ เพราะคุณคือ ตย. แขกงี่เง่า ของแท้ มาตามคอนเซ็บเป้ะแบบที่ อยากจะถามไปก่อนเข้ามาพักละ ..ว่ามาพักที่นี่ คุณอยากได้ฟรีอะไรบ้างบอกมาดิ้???
ปล. หลอน อีกนาน ยิ่งตอนเจอเวอชั่นไทย สนทนาด้วย บอกเลย อยากกกก ยืนเคี้ยวปากกาแล้วเลือดกกปากให้แขกดู ว่า จะเอาอาไร๊อีก...ไหม?
ปล.2 ยังต้องดลับไปเจอนางอีกตอนเช็คเอ้า เวงกรรม !!
แต่ถึงอย่างไรด้วยใจรักงานบริการเราก็จะสู้ต่อไปด้วยกัน
--------------------------------------------------------------------------
ปล.หลังอ่านจบเฮียรู้นะคิดอะไรกันอยู่ เปิด google กันใหญ่ล่ะสิว่า ศาสตราจารย์ฮัมบรินท์เนี่ยหน้าตาเป็นยังไง 5555 เพราะกรูก็เพิ่งเปิดเหมือนกัน







ไม่มีความคิดเห็น:

บทความแนะนำ