ว่าด้วยเรื่องของร่ม

1. ร่มไม่พอ สารภาพว่าตอนเป็น Front Office Manager เคยฟาดฟันใน Morning brief เพื่อของบซื้อร่มมาแทบจะเป็นมหากาพย์ชาดกกันเลยทีเดียวเนื่องจากอันเก่าที่มีอยู่รู้ว่าไม่พอแน่ เหลือกตาดู Occupancy แล้วร่มกรูไม่พอแน่ แต่ทำเยี่ยว เอ้ย เยี่ยงไรได้เมื่อฝ่าบริหารทีมิได้เจอหน้างานตกกลับมาว่า "เรายังไม่มีงบประมาณในตอนนี" เอวังด้วยประการละฉะนี้แล ทีทำได้ก็คงต้องให้ลูกน้องไปเปิดบัญชีตามแบงก์ต่าง ๆ เผื่อเขาจะใจดีแจกร่มมาไว้บ้าง พักโรงแรมชื่อนึง แต่เวลาเอาร่มให้แขกเป็นโลโก้แบงก์นึง แม่งโค-ตร เท่ห์อ่ะ เดี๋ยวนี้ตามโลตัส เซเว่นก็มีเก็บสแตมป์แลกแล้ว ก็ต้องคะยั้นคะยอลูกน้องให้ไปซื้อของเก็บสแตมป์ไปแลกกันเข้าไป

2. แขกเอาร่มไปแล้วไม่คืน มีเอกสารยืมเรียบร้อย เบอร์ห้องครบ ใบ Miscellaneous Charge แขกเซนต์ชื่อเรียบร้อย แต่พอร่มหาย "กูไม่จ่ายเว้ย" ทำไมต้องชาร์จ? ชาร์จทำไม? คือแบบอยากบอกว่า ร่มเนี่ยให้ยืมครับ เอาไปหาย เอาไปทิ้ง แล้วแขกคนข้างหลังทำไงอ่ะครับเพ่ เห็นใจกันบ้างซิเธอว์ ที่สำคัญเวลา Morning Brief กูก็จะโดนกินหัวเพราะร่มหายบ่อยมากกกกกกก

3. สลับห้องล่าล้างนรก แขกห้องนี้เอาไป แต่ตอนมาคืนแจ้งอีกห้องนึง ส่วนแขกอีกห้องนึงมาก็ให้คืนห้องของตัวเอง กลายเป็นซ้ำกันไปซะ ไม่รู้ว่าใครเอาใครไปซะงั้น ที่สำคัญตอนเช็คเอาท์ แม่บ้านหาร่มไม่เจอถามแขก เจ้แกบอกคืนไปแล้ววววว ชีวิตเศร้าก็ต้องงมกันไปว่ามันไปสิงอยู่ไหนไอ้ร่มคันนั้น

4. ร่มหัก สันนิษฐานว่าคงเอาไปรบราฆ่าฟันหรือบู้กันข้างนอกเป็นแน่แท้ มาถึงนี่ด้ามหัก ร่มขาด ที่สำคัญเวลาชาร์จ บอกไม่จ่ายเพราะ "ร่มของเธอมันก่าแล้วน๊ะ ชั้นไม่ได้ทำอะไรเลยมันหักเอง" เจริญพร ญาติโญม

5. ร่มหาย เคยเจอป่ะเอาไปแล้วกลับมาตัวเปล่าบอกร่มหาย ครั้นที่ชาร์ได้ก็โอเคไปไม่มีปัญหา แต่ไอ้ที่ชาร์จไม่ได้นี่ท่าทางจะลำบากหน่อย ต้องตั้งโต๊ะทำสำนวนสอบสวนกันเลยทีเดียวเชียว