วันพฤหัสบดีที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

ไอ้หนุ่มขี้เมาและคนเคยพัก





เคสนี้เกิดขั้นเมื่อมันมาเช็คอินน์แล้วผมขอเงินมัดจำไว้ซึ่งจะให้คืนตอนเช็คเอาท์แต่เรื่องเกิดขี้น ก่อนหน้านั้นครับ มันบอกว่ามันขอห้องชั้น 7 มาตั้งแต่จองกับเซลส์ของโรงแรมเราแล้วครับ หึ เอาแล้วไงครับ มึงจองกับใครแล้วกูเสือกหน้าเจ้าไปดูตอนมึงจองตอนมึงบอกมั้ย โรงแรมทั่วโลกเค้าไม่มีการคอนเฟิร์มหมายเลขห้องกันหรอก ถ้าโจรจะปล้นมึงและเห็นหมายเลขห้องมึงตั้งแต่แรกป่านนี้เค้าก็ไปปล้นมึงแล้วดิ พอปล้นเสร็จมึงโทษใคร โทษโรงแรม ไอ้ควายตัวที่2 เอ๊ย เท่านั้นไม่พอมันยังปั้นหน้าปลากะโห้อ้วกใส่ผมอีกครับ นึกภาพตาตี่ ๆ ผมทรงเกาหลี(แต่หน้ามึงภูธรมาก) ถ้านึกไม่ออกให้นึกภาพหมากินแฟ้บแล้วอ้วกน่ะครับ ยืนทำหน้าบึ้ง ไม่ยิ้มก็พอเสือกทำหน้าเป็นซนทีนอีกทีนี้ไปใหญ่เลยครับ ดูไม่ได้เลยครับ ไม่เกรงใจนี่เรียกแขกคนอื่นมาดูของแปลกแล้วน๊ะนี่ แต่ผมก็หาห้องให้มันจนได้ครับ หลังจากนั้นก็มาขอเงินมัดจำ มันทำหน้าเหมือนเดิมอีกครับ “อะไรกันคุณ ผมมาทุกครั้งไม่เคยเห็นขออะไรเลย” อ้าว แล้วมึงมาทุกครั้งนี่ใครเค้าจะไปจำมึงวะ โรงแรมเค้ารับมึงคนเดียวหรือไงหา ทั้งปีน่ะ มึงเป็นใคร สำคัญขนาดต้องจดจำเลยรึ “ไม่เป็นไรครับ(ด้วยความรำคาญ) ไม่เก็บก็ได้ครับ” แต่ในใจคิด ควายเอ้ย มึงสำคัญขนาดนั้นเลยหรือไงวะ หลังจากให้กุญแจเสร็จผมก็รีบผละจากมันทันที ไม่อยากคุยกับควายแล้วครับงานนี้

ไม่มีความคิดเห็น:

บทความแนะนำ