วันพุธที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

ช่วยกรูด้วย





เรื่องต่อมาครับขอเสนอตอน โรงแรมต้องช่วยชั้น เรื่องมีอยู่ว่า ประมาณ 3 ทุ่ม (เวลาอาถรรพ์จริง ๆ เลยเนี่ย) ปรากฏร่างเงาของแขกสันนิษฐานได้ว่าน่าจะมาจากตะวันออกกลางเพราะสำเนียงการพูดและหน้าตาใช่เลย แกมาพร้อมกับสาวที่แกพามาเมื่อคืนคับ เห็นแว้บแรกผมก็รู้เลยครับว่า ฮึ มึงมีปัญหาเรื่องการจ่ายเงินอีกแล้ว Hello I have a problem with lady. She stole my money. ประมาณว่าเขามีปัญหากับผู้หญิงเพราะผู้หญิงไปขโมยเงินเค้าครับ พลันที่แกแจ้งผมเสร็จเสียงเจ้าหล่อนก็ลอยมาเลยครับ “เงินมึงที่ไหน นี่มันเงินกูเอาออกมาจากกระเป๋าเมื่อกี้” นั่นได้ความอย่างหนึ่งแล้วครับว่าผู้หญิงคนนี้ฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่องหรือเพราะมันเถียงกันมาแล้วรอบนึงก็ไม่ทราบ “คุณผู้หญิงกรุณาอยู่ในความสงบก่อนครับ แขกอื่นผมตกใจแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นผมขอเชิญหน้าโรงแรมครับ” ผมต้องปรามเธอก่อนครับเพราะรู้สึกว่าเธอเริ่มจะเดือดแล้ว ซึ่งหากเธอยังโวยวายแบบนี้ผมคงเดือดเหมือนกันครับ I want to call police. You have to call for me. I’m your guest. ประโยคแรกที่แขกคนนั้นจะแจ้งตำรวจเนี่ยผมพอรับได้ แต่ไอ้ประโยคที่สองที่บอกว่า “คุณต้องโทรให้ฉันเพราะฉันเป็นแขกคุณ” อันนี้ผมเริ่มไม่ไหวครับ มีอย่างที่ไหน กรูไปทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับมึงด้วยหรือเปล่า ก็เปล่า กูเอามีดจี้คอมึงให้พาผู้หญิงมาที่นี่หรือเปล่า ก็เปล่า มึงพาของมึงมาเอง แล้วพอถึงเวลาจะให้โรงแรมรับผิดชอบ ฝันครับ ฝัน ฝัน ฝัน ฝัน เลยมึงผมพยายามเก็บอารมณ์และตอบกลับไปอย่างสุภาพ I’m sorry sir evens your are our guest but our hotel don’t charge for joiner. So we not response for this case. ผมพูดด้วยสีหน้าที่แกมโมโหนิดส์ ๆ (จริง ๆ ก็ไม่นิดหรอกครับ) ประมาณว่า “ฉันรู้ว่าคุณเป็นแขกเราแต่โรงแรมเราก็ไม่ได้ชาร์จค่าที่คุณพาผู้หญิงเข้ามา ดังนั้นเราไม่รับผิดชอบกรณีนี้” พูดจบผมก็เอาหมายเลขโทรศัพท์สถานีตำรวจให้แกโทรไปแจ้งตำรวจ สักพักทั้งสองคนก็พากันไปสถานนีไปตกลงกันเอง แต่เชื่อไหมครับประมาณ 23.00 นาฬิกา หลังจากกลับมา มันสองคนเดินกอดเอวกันมาแล้วขึ้นห้องไปต่อซะงั้น ก่อนขึ้นเจอผมมันสองคนยังแวะขอโทษผมอีก เออ เอากะมันดิ เมื่อกี้มึงยังจะฆ่ากันอยู่เลย ทีงี้มารักกันซะงั้น.

ไม่มีความคิดเห็น:

บทความแนะนำ