วันนี้มาเจออีกแล้วคับแต่เช้าเลย “น้องค่ะพี่ขอพบผู้จัดการค่ะ” เสียงเธอบอกเจตนารมและอาการที่เด็ก ป.5 ได้ฟังยังรู้เลยว่า “มันมาด่ากูแน่ ๆ “ เพราะสภาพหน้าที่เห็นนั้น หงิกอย่างกับเงาะโรงเรียน ตาแทบถลนออกมานอกเบ้า จนผมเกือบอดไม่ได้ที่จะเอามือจิ้มให้มันกลับเข้าไป “ครับพี่ ผมนี่แหละครับผู้จัดการแผนกต้อนรับ (จริง ๆ ไม่ได้เป็นหรอกครับ เป็นแค่ผู้ช่วยผู้จัดการ แต่พอดีตอนนั้นโรงแรมยังไม่มีผู้จัดการฝ่ายต้อนรับ ผมก็เลยแต่งตั้งตัวเองขึ้นรับตำแหน่งให้มันรู้แล้วรู้แรดกันไปเลย) และไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมแอบอ้างตัวเองในตำแหน่งที่ผมก็รู้อยู่ว่า กูไม่ได้เป็นโว้ยนะครับ เพราะบางทีผมก็ยังเคยได้รับตำแหน่ง GM (ผู้จัดการทั่วไป) RM (ผู้จัดการแผนกห้องพัก) หรือแม้แต่ Chief Security ภาษาบ้านเราก็หัวหน้ายามนั่นแหละครับ ผมก็เคยเป็นมาแล้วน๊ะครับ นี่ถ้าไม่เกรงใจผมคงจะไปเป็นคนสวนด้วยท่าจะดี เอาให้ครบ และถ้าในสลิปเงินเดือนผมเค้าให้ตามตำแหน่งที่ผมอ้างอิงเนี่ยล่ะก็ ผมคงขอรับเงินเดือน GM แหละครับเพราะเยอะดี ฮิ ฮิ “พี่ขอ Complain โรงแรมน้องค่ะ” (คับ ไม่บอกก็รู้ พี่คงไม่ได้มาให้หวยผมหรอกครับผมรู้แล้ว) พี่ไม่เข้าใจเลยค่ะ เมื่อคืนเนี่ยห้องข้าง ๆ พี่เสียงดังมากเลยค่ะ พี่นอนไม่ได้เลย โทรลงมาแจ้ง Night Manager (ผู้จัดการรอบดึก) แล้ว เค้าแจ้งว่าห้องเต็มไม่มีห้องเปลี่ยน “ครับยังไงเดี๋ยวผมขอไปเช็ครายละเอียดกับพนักงานก่อนแล้วกันน๊ะครับ” หลังจากนั้นผมก็สงบปากและอารมณ์ของเธอด้วย อภินันทนาการ อาหารเช้า ฟรี ย้ำครับว่า ฟรี ซึ่งเมื่อเธอได้ยินคำนี้ เธอเหมือนต้องมนต์สะกดเสน่ห์แห่งอารยธรรมโรงแรมครับ เธอดูสงบอารมณ์ลงได้เยอะเลยครับ ซึ่งผมก็ไม่อยากบอกเลยว่า อาหารเช้าที่ให้กินน่ะ กินให้ตายกูก็ไม่เจ๊งหรอก แม่มีแต่ ขนมปัง นม โยเกิรต์ ผลไม้ ไข่ดาว มึงกินเข้าไปเลยน๊ะ กินให้ตายไปเลย ไม่พอเดี๋ยวกูไปเหมาสวนมาให้เลย ส่วนไข่เนี่ยเดี๋ยวกรูจะไปนั่งคุยกับไก่ให้มันออกมาเพิ่มอีกสักโหลกินให้หมดน๊ะเมิง หลังจากนั้นผมก็มาสอบถามพนักงานของผมที่อยู๋รอบดึกครับ ได้ความว่า ห้องข้าง ๆ ที่เธอบอกว่าเสียงดังน่ะครับ มันเป็นห้องที่ “ไม่มีคนพักครับ” ย้ำน๊ะครับว่า ห้องข้าง ๆ เธอทั้งสองห้องนั้น เป็นห้องเปล่าครับไม่ได้ส่งแขกขึ้นไปตั้งแต่ก่อนหน้าที่เธอเข้าพักแล้วครับ ซึ่งรายงานของแม่บ้านกับของผมก็ตรงกันคับว่ามันเป็นห้องไม่มีแขก แต่หลังจากนั้นผมก็ยังไม่ปักใจเชื่อครับ ผมจึงทำกุญแจห้องขึ้นไปดู ปรากฏว่าเป็นห้องเปล่าจริง ๆ ครับ โอ้ พระเจ้ายอดมันจอร์จมาก เอาล่ะเมิงทีนี้ จะบอกเค้าว่าไงดีวะเนี่ย ไอ้ครั้นจะบอกว่าเอ่อขอโทษครับพี่พอดีห้องข้าง ๆ พี่สองห้องเป็นห้องว่างครับ คิดว่าอาจจะเป็นผีน่ะครับเสียงนั้น คิดว่าถ้าตอบแบบนี้ผมคงต้องหางานใหม่เป็นแน่แท้ แล้วยิ่งกว่านั้นเกิดมันหัวใจวายตายขึ้นมานี่ กรูต้องรับผิดชอบมันอีกมั้ยเนี่ย พลันยังไม่ทันที่ความคิดจะสิ้นสุดคับ “น้องค่ะ ว่าไงบ้างค่ะ” ไม่ทันแล้วครับ มันไม่ให้เวลากูตั้งตัวเลยครับ จู่โจมเร็วยิ่งกว่าหน่วย Seal ของทหารเรืออีก แต่คราวนี้ดูหน้าตาดีขึ้นกว่าเดิม อาจจะด้วยสารบางอย่างในอาหารเช้าช่วยให้เธออารมณ์ดีขึ้น จังหวะนั้นผมช๊อกเหมือนกันคับ แม่งมาทำไมวะตอนนี้ กูยังคิดไม่ออกเลยว่าจะบอกมึงยังไง จะบอกว่าเสียงผีเดี๋ยวก็ด่ากรูอีก ไอ้ครั้นจะบอกว่ายังสอบสวนไม่เสร็จ นี่มันก็ตั้งเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วมันจะสอบสวนอันไรกันนานหนักหนา จังหวะที่คิดอยู่นั้นผมพลั้งปากตอบออกไปครับ “เอ่อ ต้องขอโทษคุณผู้หญิงด้วยน๊ะครับ พอดีว่าเรามีงานซ่อมท่อแอร์น่ะครับ ห้องข้าง ๆ แกแจ้งว่าแอร์ไม่เย็นทั้งสองห้องเราเลยต้องซ่อมด่วนน่ะครับ แต่วันนี้เดี๋ยวผมจะเปลี่ยนห้องและ อัพเกรดให้ไปอยู๋ห้อง Suite น๊ะครับ” ทีนี้เธอดูเข้าใจมากขึ้นครับและก็ยิ้มอย่างผู้ชนะเมื่อได้ยินคำว่า อัพเกรดไปอยู่ห้อง สวีต และก็ยอมกลับขึ้นไปบนห้องและย้างห้องตามที่ผมเสนอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น