เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อเตือนสติพวกเจ้าของโรงแรมต่าง ๆ ที่ชอบบ้าให้ฝรั่งที่ไม่เก่งจริงมาบริหารงาน เรื่องมีอยู่ว่า อันว่าตัวข้าพเจ้าเองนั้นโชคดีเป็นหนักหนาที่ได้เกิดมาทำงานกับโรงแรม international แบรนด์จากประเทศมหาอำนาจประเทศหนึ่ง และเจ้าของโรงแรมของผมนั้นก็ได้ไปชักชวนฝรั่งคนหนึ่งมาเป็นหัวในการบริหารงานโรงแรมแบรนด์นี้ ซึ่งแรก ๆ ก็ไม่ค่อยมีอะไรมากนักครับเป็นไปด้วยปกติดีแต่พอนาน ๆ เข้าสิ่งแปลก ๆ ก็เริ่มเกิดขึ้นกับบริษัทของเรา ผู้บริหารที่เป็นคนไทยเริ่มถูกกดดันให้ออก หรือไม่ก็ต้องลาออกเองจากไอ้คนที่เข้ามาเป็นหัวคนแรก จากนั้นไม่พอมันก็เอาพวกพ้องของมันที่เหมือนยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมขึ้นมาเป็นใหญ่เป็นโต ตำแหน่งใหญ่โตมาก แต่วัน ๆ ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน สิ่งที่มันทำกันก็คือ คอยห้ามพนักงานไม่ให้เอาโน๊ตบุ๊คมาเล่นตอนเข้าดึก คอยเรียกพนักงานมาเตือนเวลาไม่ไหว้มันทั้ง ๆ ที่พนักงานเขาไม่เห็นมัน และสิ่งที่พวกนี้ชอบที่สุดคือรายงาน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นน้ำใหล ไฟดับ มดขาหัก หมาออกลูก มันจะต้องเดินไปหาคนที่เกี่ยวข้องพร้อมประโยคสุดฮิต "ทำรายงานให้ชั้นด้วยน๊ะ" ซึ่งบางทีก็ไม่รู้ว่ามันจะเอาไปหาลูกสาวคุณยายมันหรือไง บางคนที่ขึ้นมากเพิ่งเป็นผู้จัดการแผนกได้เพียงแค่ปีเดียว แต่ตำแหน่งที่มันขึ้นมานั้นเป็นหัวเรือใหญ่หรือหัวใจของโรงแรมกันเลยทีเดียว ก็ไม่ต้องคิดน๊ะครับว่าโรงแรมสภาพจะเป็นยังไง ใครไม่สำคัญขอให้เป็นฝรั่งและยิ่งชาติเดียวกันยิ่งดีมันรับหมดและจะให้ตำแหน่งสูง ๆ เสมอ
ที่สุดแล้วก็คงต้องโทษคนไทยเราด้วยกันเองนี่แหละครับที่ไม่เห็นคุณค่าของกันและกัน มัวแต่ไปยกย่องไอ้พวกต่างชาติที่เก่งไม่จริงซึ่งบางคน ๆ ไทยยังเก่งกว่าอีก นี่อาศัยพรรคพวกรู้จักกัน บางคนอยู่เมืองนอกเป็นเจ้าของร้านอาหารเล็ก ๆ มาเมืองไทยใส่สูท ผูกไทด์หน่อยก็เป็นผู้บริหารได้และ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น